” Mü’minler sadece kardeştirler; öyleyse kardeşlerinizin arasını düzeltin ve Allah’a karşı sorumlu davranın  ki, O’nun merhametine mazhar olasınız!” ( Hucurât sûresi, âyet 10)

     Malum olduğu üzere, mü’minlerin kardeşliği dışındaki her tür ihtimali tamamen dışlarız. Bu kardeşliğin tek çimentosu vardır. İman.. Şu halde iman çözülmeden bu kardeşlik çözülemez. Bu kardeşliği sadece yaşayanlar, hayatta olanlar değil, âhirete göçmüş olanlar da  görür. ” Derler ki; ” Rabbimiz ! Bizi ve bizden önce imanlı göçüp gitmiş olanları bağışla.” ( 59/10)

     ” Asabiyete çağıran bizden değildir.” ( Ebû Davud Edep 122, Müslim, İmaret 57)

     Hamdü sena olsun ki, aziz milleetimiz insan sevgisiyle dop dolu ve bitmez, tükenmez bir sevda ile mücehhezdir. Günümüz dünyasında Gazze’de yaşanan dram, trajedi, acı bizim milletimiz içersinde yaşanmamış, kat’iyyen de yaşanmayacaktır. Bebelerin katledilmesi, annelerin karınlarının deşilmesi, ihtiyarların ayaklar altında ezilmeleri, Mescid-i Aksa’nın kapalı tutulması, cuma namazlarının bile kılınmaması, han ve hanümanların, hastanelerin insanların üzerlerine yıkılması bu acının göstergesidir.

      İnsanlık, bu tür çelişkiyi, asabiyeti, ırkçılığı ikinci dünya savaşı sırasında da görmüş, yaşamış ve milyonlarca insanın yok olmasını görmüştür. Nazizmin ustası Hitler, tüm Batı ülkelerini velveleye, kargaşaya vermiş, sağ kalan insanlık sağ kaldığına şükretmiştir.

      Düşünmeliyiz ki, kos koca imparatorluk devresinde benlik, kavimcilik, asabiyet düşüncesi yaşanmamış, aziz atalarımız bu sevda ile hudutlarını Yemen’den Basra’ya, Bağdat’tan Kafkas’lara, İstanbul’dan Viyana önlerine götürmüş ve insanlık, eşitlik, hak, hukuk, insanca yaşam ve davranışlar zirveye ulaşmıştır.

     Demek ki, Irkçılığın hüküm ferma olduğu yerlerde Hitler, Netanyahu, Mussoliini ve benzeri vahşi ruhlu insanlar hüküm ferma olmuşlar, insanlık, bunlar sayesinde insanlığını unutmuştur. Böylesi ruh hastalarının vermiş oldukları tahribatı el’an yaşamış olduğumuz gibi, Bosna-Hersek vakasını insanlık unutmuş değildir. Halen toplu toplu mezarlar bu vahşetin izlerini taşımaktadır.

     Irkçılık ve asabiyetin zararları!..

     ” Asabiyetin bin bir çeşidi vardır. Irk asabiyeti, renk asabiyeti, cins asabiyeti,  mezhep asabiyeti, meşrep asabiyeti, tarikat asabiyeti, şehir asabiyeti, ülke asabiyeti, millet asabiyeti, cemaat asabiyeti… İki şeyi birbirine karıştırmamak icap eder: Irklı olmakla ırkçı olmayı, mezhepli olmakla mezhepçi olmayı, cemaatli olmakla cemaatçi olmayı… Birinciler meşru, ikinciler gayr-ı meşrudur. Bir ırka mensup olmak fıtrat gereğidir. Bu yerinecek veya övünecek bir şey değildir. Fakat mensup olduğu ırkla övünmek merduttur. İşte ırkçılık budur.” ( Kur’anî Hayat Yazıları, M. İslamoğlu, sayf. 142)

     Şeytan ırkçılığın piridir!..

      İnsanoğlu yaratılmış olduğu günden bu yana, karşısında şeytanı bulmuş, şeytan ise hem ırkçılıkla, hemde sair fitne fücurlarla ortamı germiş, insanları birbirine düşürmüştür. Örneğin, Habil ve Kabil kavgasında şeytan öncü rol üstlenmiş,  düşmanlık, vesvese, husumet çıkarmakla kardeşi kardeşe düşürmüştür.

     Şeytan ” ben üstünüm” diyerek Allah’a karşı gelmiş, o tarihten bu yana küfrün, ırkçılığın, asabiyetin öncülüğünü yapmıştır. İnsanlar arasında ten rengi, saç rengi, kavim rengini öne sürerek beşeriyeti Netanyahu ırkçılığına kadar taşımıştır.

     Halbuki, bütün güllerin , çiçeklerin rengi, kokusu bir olsaydı tad alamaz, koklayamaz, doğa sevgisinden mahrum olurduk. Onun içindir ki, Allah’ın birer lütfü olan siyah renk, beyaz ten, yeşil göz, siyah kirpik tamamen Allah’ın birer eşsiz örneğidir.

      Aslolan imanda kardeşliktir!..

      ” Hidayete eren bir Japon’a sorarlar; ” İmanına ne sebep oldu?” Cevaben, ” Mü’minler sadece kardeştirler ”  ( Hucurat 10) ayetini öğrenince Müslüman oldum” der,” 

     Allah Rasulü: ” İman etmedikçe cennete giremezsiniz, birbirinizi sevmedikçe de iman etmiş sayılmazsınız” ( Müslim, İman 93-94) buyurmuştur. Demek ki, imansız bir mensubiyet, ister Kürd olsun, ister Türk olsun, isterse sair ıırklardan olsun mes’eleyi değiştirmeyecek, içi boş, karnı geniş küf yığın olmaktan ibaret kalacaktır.  Şu ayeti kerimeyi iyice tetkik edelim:

      ” Bugün, temiz ve güzel olan her şey size helâl kılınmıştır. Üstelik, kendilerine daha önce vahiy gönderilmiş olanların yiyecekleri de onlara helâldir. Ve ( son vahye) inanan iffetli kadınlar ile sizden önce- kendilerine mali güvence vermeniz, onları meşru olmayan yolla ya da gizli dost tutma yöntemiyle değil de meşru bir akle- nikahlamanız da ( size helâldir). kim imanı inkâr ederse işte onun ameli boşa gitmiştir; üstelik o âhirette zarara uğrayanlar arasında yer alacaktır.” (Mâide sûresi, âyet 5)

     Bütün mes’ele  imanı inkarda yatmaktadır!..

     İmanı inkar etmek bütün sorunların, bütün çirkin hadiselerin evveliyatı olmuş ve olmaya devam etmektedir. Bütün peygamberlerin hayatlarına göz attığımız zaman görülecektir ki, imanı inkar en büyük sorun olmuş, insanlığı içinden çıkılmaz yanlışlara, imansızlığa, inkara sürüklemiş ve halen de sürüklemeye devam etmektedir.

    Rasulullah (sav)’in sunmuş olduğu veya verilen müjdeler, din ve İslam, eksiksiz, kusursuz yaşanmış olsaydı, insanlık şirazesinden çıkmayacak, herkes doğru yolda yürümüş olacaktı. Ama, görünen odur ki, Ebu Cehil, Ebu Lebep ve benzeri tiynetli münkirler sebebiyle inkar ve imansızlık dur durak bilmeden yoluna devam ederek gitmiştir.

      Ebu Cehil, Ebu Lehep münkirin, inkarcılığın, imansızlığın liderliğini yapmışlar iki binli yıllarda bile onların bıraktığı, ekmiş olduğu imansız çizgi devam etmektedir. Netanyahu, Hitler, Mussoluni ve benzeri küfür artıkları dünyayı karartmaya, çıkmaza sürüklemeye devam etmektedir.Şu ayete dikkat çekmek istiyorum:

     ” Ama inanan erkekler ve inanan kadınlar (da) birbirlerinin dostu, koruyucusudurlar: İyi ve doğru olanı teklif eder, kötü ve yanlış olanı önlerler; ve namazı içtenlikle kılarlar zekâtı da seve seve verirler; Allah’a ve O’nun Elçisi’ne uyarlar. İşte onlardır Allah’ın rahmetini bahşedeceği kimseler; çünkü her işinde mükemmel olan, her hükmünde tam isabet kaydeden yalnızca Allah’tır.” ( Tevbe sûresi, âyet 71)

      Ehlii imana mühim bir görev düşmektedir.  Tehlikenin ne olduğunu, nereden kaynaklandığını bilmektir. Hamdolsun ki, ülke olarak, millet olarak ezilen, horlanan insanları kucaklamış bir milletiz. Kendi ülkelerinden kovulan, sürgün edilen Suriyeli ezilenleri koruyup, gözetiyoruz. Bir kısım karşı çıkanların var olmasına rağmen, hiç kimsenin ırkına, Arap oluşuna bakmadan koruyor, kolluyoruz.

     Hamdü sena olsun ki, millet olarak ecdadın yolunu takip ediyoruz. Selahaddin Eyyubi’nin, Fatih Mehmed’in, II. A. Hamid Hanın yolunu takip ediyoruz. Merhum Akif’in, Atıf efendinin, İkbal’in çiizgisini takip etmekteyiz. Aliya İzzet Begovic’in azmini, imanını imanla, ihlasla izlemekteyiz.

     Netice olarak;

      İnsanların ırkına, rengine, cinsine, cibilliyetine bakmadan yolumuzu yürüyoruz. Takip edeceğimiz yol, metod Rasulullah (sav)’in yolu ve emirleridir.

     Hiç kimsenin cinsine, ırkına, rengine, kavmine, kabilesine, ulusuna, soyuna, boyuna, kavmine, mezhebine, meşrebine, tarikatına, partisine,pırtısına, cemiyetine, cemaatine, cemiyetine, kliğine, ekolüne bakmadan İslam’ın emrettiiği yolda yürümeye çalışıyoruz.

     Günümüz dünyasında olduğu ve yaşandığı gibi ezilenlerin yanındayız!.. Varsın, dünya milletleri Gazze’ye sırtlarını dönmüş olsunlar!.. Ama biz, millet olarak, alicenap,, hayırhah tarihten tevarüs ettiği bir asaletle yoluna devam etmek isteyen ve eden milletimiz, yine düşkünün, düşmüşün, garibin, garibanın yanında olmaya devam edeceğiz.

      Çünkü, yolumuzu aydınlatan aziz Kur’an’dır.. Bize yol gösteren Rasulullah (sav)’dir. Veda hutbesinde buyurduğu unutulmayacak miras kalbimizdedir, belleğimizdedir, gönlümüzdedir ve onu yaşamaya, yaşatmaya azmetmişizdir!.. Buyurmuştur ki:

     ” Kanlarınız, mallarınız, ırzlarınız birbiriniz için hürmete layıktır; tıpkı bu gününüz, bu beldeniz, bu ayınız nasıl hürmete layıksa…” 

      Millet olarak, bu kutsal yoldan bir milim kopmadan, ayrılmadan yürümeye devam edeceğizi!.. Rabbimiz!.. Ümmeti, milletimizi birlikten, beraberlikten uzak eylemesin!..  Selam ve dua ile…

*

     Şerafettin Özdemir