” Yine de ki: ” Hak geldi, batıl ise yıkılıp gitti; çünkü her bâtıl zaten yıkılıp gitmeye mahkûmdur!” ( İsra sûresi, âyet 81)

     Ayetteki cümle dizimizin karşılığı şudur: Batıl hakkın, karanlık aydınlığın yokluğu halidir. Enerjinizi batılı götürmek için değil, hakkı getirmek için harcayın. Zira bâtıl kendi başına bir varoluş hali değil, hakkın yokluğu halidir. Nihayet hakkın gerçek olmak gibi, batıılın da batmak gibi , yok olmak gibi tabiatı vardır.

     Malum olduğu üzere, zikredilen bu ayeti celile, Mekke’nin fethinde, putların, putçuluğun yüz üstü yere serildiği, ayaklar altına alındığı zaman nazil olmuş, o tarihten bu yana hakkın galebesi için çalışmış ve sa’yü gayret gösterilmiştir.

     Beşeriyet tarihinin başlangıcı olan Hazreti Adem (as)’dan günümüz dünyasına gelinceye kadar insanlar birbirleriyle mücadele etmiş ve edilmeye de aynen devam edilmektir.

     Bu mücadelenin bir tarafı hak davası, diğer tarafı ise hakkı inkar veya batıl olmuştur. Hak-batıl mücadelesi, bazan silahlarla olmuş, bazan yayın yoluyla, bazan kalemle devam edegelmiştir.

      Hakkın yolunu daima peygamberler ve onların izinden ve yolundan gidenler temsil ederek bayraklaştırmışlar, batıl cihetini ise İslam yoluna muhalif cephe olan Firavun zihniyetli, Nemrut ahlaklı, Ebu Cehil tiynetli veya günümüz dünyasındaki zavallılar olmuşlardır.

     Büyük tefsirci Fahri Razi’nin beyanına göre İsra sûresi 81 nci ayette, hak davasının İslam dini olduğu, batıldan kasıt da İslam’ın karşısındaki şer güçler, inkarcı kesimler, hak yoluna muhalif kesimlerin tamamı olduğu bilinmektedir.

     Beşeriyet tarihini tetkik edecek olursak görmüş oluruz ki, zulmün her çeşidi, adaletsizlik, fuhuş envai çeşidi, faizcilik, tefecilik gibi insanlığın ve topliumların çökmesine sebep olan unsurlar fazlalaştığında Yüce Allah peygamber ve kitaplar göndermiştir.

     Onun içindir ki, insanlık, Allahın göndermiş olduğu Rasullere ve kitaplara çok şey borçludurlar. Bilhaassa son Rasul’ün mesajlarına, sahabe-i kiramın örnek hallerine ihtiyacı olan bir toplum onları nasıl unutur, geri plana atabilirler?

       Aziz Kur’an’ın ifadesiyle, Hz. Muhammed (sav)’e peygamberlik geldiğinde Arabistan kıt’asında bütün şekil ve yönleriyle batıl, zavallı , iğrenç bir hayat yaşanıyordu. İşte, aziz Kur’an’ın ifadesiyle batıl dediği cehalet toplumunun yaşayışını göz önüne alırsak, çağımızı değerlendirme imkanı bulmuş oluruz. Şöyle ki:

      1- Bilindiği üzere, cehalet çağında veya cahili dönemde insanlar Allah’a, ölümden sonraki hayata inanmıyor, cenneti, cehennemi kabul etmiyor, peygamberliği, peygamber mesajlarını kabul etmiyorlardı. Şu ayeti celilede ifade edildiği gibi:

     ” Bir de kalkıp dediler ki: ” Hayat sadece dünya hayatımızdan ibarettir; ölürüz, zira ( bir kez) hayata gelmiş bulunuyoruz; ve bizi sadece zaman yok eder.” ( Câsiye sûresi, âyet 24)

     Bu ayeti kerimeden şu gerçeği anlamak mümkündür: Konuşan dönemin ilkel “nihilizmi” dikkate alındığında, bir kez doğmuş bulununca , ister istemez zamana maruz kalarak ölüp gideriz.

     Zamanı özne gören bir mantık, zamanın nesnesi olmaya  kendini mahkum etmiştir. Yani hayatın ölümle sonuçlanması sadece zamanın doğası gereğidir. Dolayısıyla dirilmek için ölmek gibi bir ilâhi müdale söz konusu değildir. Zamana taptığına dair bir bilgiye sahip olmadığımız bir kısım Mekkelilerin tasavvurunda zaman, varoluşun tek makul açıklamasıdır.

     Materyalistin maddeye yüklediği anlamı, bu akıl zamana yükler. Bu söylemin temelinde yaratılışın tesadüf olduğu düşüncesi yatar. Bu akıl Allah’ın varlığını  değil ama O’nun zamana müdahil oluşunu ifade eden Rububiyyetini inkâr etmiş onun yerine ‘ mutlak’ zamanı ikame etmiş görünmektedir.  ( Kur’an Meali) Binaenaleyh,

     Ahireti inkar mes’elesi , o devirde de vardı, günümüzde de aynen inkar devam etmektedir. O zamanlar, gündemde, TV, İnternet, Basın-Yayın, her türlü araç ve gereç bulunmazken, günümüz dünyası inkar yönüyle inkara müsait ve elverişli bir ortamdır..

     2-Cahiliyye çağında her türlü fuhuş  ve  ğayri ahlakilik insanlığın insan olduğunu unutturur olmuştu. Hanım kitleler, mağdur, perişan ve zillet içersinde yaşamakta idiler. Sair insanların dikkatini üzerlerine çekmek maksadıyla ayaklarını yerlere vuruyorlar, çırıl çıplak gezerek ırzı, namusu, iffeti terketmiş idiler.

     Yine aynı dönemde kadınlar, bir meta gibi, alınıp satılıyor, Mekke kodamanlarının uhdesinde onlarca kadın bir beyinsize kölelik yapıyorlardı.Hamdü sena olsun, İslam’ın teşrifi ile, kadınlar özgürlüğe kavuşmuş, kölelikten, ticaret metaı olmaktan kurtulmuşlardı.

    Oysa, günümüz dünyasına bakacak olursak, ehli namus hanım efendileri istisna ederek, bir çok hanımın çıplaklık kültürüne esir düştüğü,  namus, haya, iffet gibi önemli olmazsa olmaz hususlardan taviz verilir olmuştur. Ayrıca, kadın efendilerin ıırzına , namuslarına tasallutta bulunulduğu gözlerden kaçmamaktadır.

     3-  Yine cehalet döneminde,  içki su gibi içiliyor, kumar denilen marazi illet toplumu mahvı perişan ediyordu. Şu mübarek ayete nazari dikkatinizi çekmek istiyorum: ” Siz ey iman edenler! Sarhoşluk veren her şey, tüm şans oyunları, Allah’tan başkasına kurban sunmak ve gelecek hakkında fal bakarak kehanette bulunmak şeytan işi pisliklerden başka  bir şey değildir. O halde bunlardan kaçının ki ebedi mutluluğa erebilesiniz.” ( Mâide sûresi, âyet 91)

     Bilindiği üzere, ” Meysir” kaybedenin kazanana bir bedel ödediği her türlü şans oyunu. Piyango bileti almak ve sair hususlarda bu işin canbazlarına helal paraları kaptırmaktır. Hakikaten, benim gibi düşünenlerin gücüne gitmektedir. Ne demek milli piyango?.. Yani, toplumu sigara reklamından, kumar canbazlığından, içki içmeyi özendirmekten sakındırmak, uyarmak dini, tarihi ve milli bir görevdir.

     4- Mekke döneminde bir hastalık daha vardı ki, insanın insandan üstün olma iddiası!.. Allah korusun, hiç bir insan, diğerinden üstün değildir. Ancak, ” Takva” sahibi olunursa, Allah’tan kim daha çok korkarsa, o kişi diğerinden üstündür. Yoksa, üstünlüğü bölgeye, değişik lisana bağlamak üstünlük değildir.

      O dönemdeki Mekke ağaları kendilerini herkesten üstün görüyor, Muhammed gibi bir garibanın, fakirin peygamber olarak geldiğini iddia etmesini kabul edemiyorlardı. Şu ayeti kerimeye dikkat çekmek istiyorum:

     ” Ey insanlık! Elbet sizi bir erkekle bir dişiden yaratan Biziz; derken sizi kavimler ve kabileler haline getirdik ki tanışa bilesiniz. Elbette Allah katında en üstününüz , O’na karşı sorumluluk biliinci en güçlü olanınızdır; şüphe yok ki Allah her şeyi bilir, her şeyden haberdardır.” ( Hucurat sûuresi, âyet 13)

     Bu ayeti celileden şu hususlaarı anlamak lazımdır: Hucurat suresinin 10 ncu ayetinde kardeşlik vurgusu yapılırken, bu ayette ise insanlıktan bahsedilmektedir. Ve insanlığın ortak paydasına dikkat çekiliyor. Farklılıklar, insanlık ailesini oluşturan unsurların bir birine tahakküm ve üstünlük gerekçesi değil, ” tartışma” gerekçesi olmalıdır.

     İslam’ın evrenselliğini tüm zamanlarda haykıran bu âyet. Dolayısıyla, Kimse doğuştan mahrum değildir. Kişinin kendi seçmediği şeylerle övünmesi anlamsızdır. Takva, kişilerin kendi akıl ve iradeleriyle yaptıkları bilinçli ve tercihi ifade eder. Bu şu manayı içerir: Ne kadar sorumlu davranırsanız, o kadar üstün olursunuz. ( Kur’an Meali)

     Diğer taraftan: ” Siz ey iman edenler!. Hiç bir kişi ve zümre bir diğer kişi ve zümreyi alaya alıp hor görmesin: belki diğerleri berikilerden daha değerli olabilirler. ” ( Hucurat sûresi, âyet 11)

     Onun içindir ki, günümüzde işlenen cinayetler, kan dökmeler tamamen kabileciliğin , Müslümanların en büyük zaafı olduğunu anlamış oluyoruz. Yani, böylesi davranışlar, bu haller,  bunların birer cehalet adeti olduğunu tekrar etmektedir.

      Cahiliyyenin çirkin, kötü, mülevves adetler, Rasulullah (sav) tarafından birer birer ortadan kaldırılmış iken, hak galip gelmiş iken, günümüzde bu tür çiirkin alışkanlıkları yaşatmak neyin nesidir? Ayıp ve günah değil midir?

     5- Faiz bataklığı: ” Faiz yiyen kimseler, başka değil sadece şeytanın dokunarak aklını çeldiği kimse gibi hareket ederler: Çünkü onlar ” Alış veriş de faiz gibidir” derler. Oysa ki Allah alış verişi helâl, faizi haram kılmıştır. Her kim Rabbinden kendisine nasihat gelir gelmez bu işe son verirse , evvelki kazançları ona, onun hakkında karar vermek de Allah’a kalır. Her kim de dönerse, içerisinde kalıcı oldukları ateşe mahkûm olanlar işte bunlardır. ” ( Bakara sûresi, âyet 275)

       Bu ayeti kerime mealinden anlıyoruz ki, İslam’ın en büyük inkilaplarından birisi de faizi yok etmek, kaldırıp çöpe atmak olmuştur. Oysa, günümüz dünyasına nazar edecek olursak görmüş oluruz ki, faiz, riba, ekstra nüksetmiş, milletlerin, insanların belini bükmüş, yükün altından kaldıramaz yapmıştır.

     Tabii ki, bu mevzuda alimlere, bilgin insanlara büyük görevler düşmektedir. Bilginler, hiç bir şeyden korkmadan bu tehlikeli gidişatın üzerine üzerine doğru yürüyüp, bu tehlikeli gidişatı durdurmak zorundadırlar.

      Çünkü, çağımız illetli bir çağdır. Bilenler, bilmeyenler, anlayanlar, anlamayanlar tamamen faiz kapısında beklemekte, faizden, ribadan fayda beklemektedirler!..

     Netice olarak;

     Yüce İslam’ın gelmesiyle, hak galip gelmiş, batıl tamamen hak ile yeksan olmuştur. Batıl, her an, her dem tetikte olup, fırsat, an, zaman gözlemektedir. Yani, tetiktedir.

     Batıl bir daha nüksetmemesi için, bütün imkanları ile mücadele etmeli, onun neşvu nemasını önlemeliyiz. Çünkü, batılın hüküm ferma olduğu yerde İslam’ın emirlerini yaşamak imkansız, tatbiki mümkün değildir.

     Çağımızda, basına, yayına, kültüre dikkat etmeliyiz. Yetişen neslimiz, çıplaklık kültürünü, çağdaş, çağdaşlaşma, ilerilik bilmemelidir. Aksine, bütün bunlar neslimizin yoldan çıkmasına sebep olan cahili haller olduğunu anlamalı ve bilmeli, idrak etmeliyiz.

      Demek ki, çağlar ne kadar değişirse değişsin, batıl fırsat gözlemekte, insanları, insanlığın yoldan çıkması, tökezlemesi için yol gözler durumdadır. Gayemiz, Allah’ın emirlerini ve Rasulullah’ın sünnetini yaşatmak olmalıdır!.. Selam ve dua ile…

*

     Şerafettin Özdemir