” Kuşku yok ki Allah yolunda çarpışan, öldüren ve öldürülen mü’minlerden Allah, karşılığında Cennet vaad ederek mallarını ve canlarını satın almıştır. Bu Allah’ın Tevrat’ta, İncil’de ve Kur’an’da gerçekleştirmeyi üstlendiği bir vaaddir: hem, sözüne Allah’tan daha sadık kim ola bilir ki? Öyleyse sevinin O’nunla böyle bir alış veriş yaptığınız için; bu, işte budur muhteşem mutluluk!” ( Tevbe sûresi, âyet 111) 

     Gayesiz, muştusuz ve içeriksiz profan ticaret dilinin, iman alanına taşınmasina harika bir örnek. Dolayısıyla, anlamsız, başı boş, sefil bir hayattan anlamlı bir ölüm bin kat daha yeğdir. Zira Allah yolunda ölmek, şehid düşmek, ölmemeyi bilmektir. 

     Bu girişten sonra, ana mes’eleye başlayacak olursak, karşımıza muazzam bir İslam ve Türk tarihi çıkmaktadır. Şair sahabe Abdullah ibni Revaha’nın; Rasulullah (sav)’le yapmış olduğu cennet pazarlığı yatmaktadır. Yani, iman, amel ve sadakat sonucunda cennete varış pazarlığı!.. 

      İşte, bizden önceki nesiller bunu yaparak Allah nezdinde hüsnü kabul görmüşler, milletin hayır duasını alarak, tarihe mal olmuş, bu günkü anlamda Fatiha ve hayırla yad edilmeyi kazanmış bahadırlardır!.. 

     Merhum Sütçü İmam; hamamdan çıkan hanımların ırz ve namuslarına tasallutta bulunan Fransız askerlerine ve Ermeni kalleşlerine kurşun yağdırarak, Müslüman-Türk’ün civanmertliğini, yenilmezliğini, korkusuzluğunu tüm dünyanın gözü önünde isbat etmiştir. Ruhu şad, makamı cennet olsun!.. 

      Bu aziz millet evlatları; Şehîd, hem de ” şahit olan” hem de ” şahit olunan” . Buradaki ifade tanıklık ve modelliğe delalet eder. Çünkü, inanmış mü’minin görevi, hayatı imana şahit kılmaktır. Zira, insan hele inanmış mü’min, bu dünyaya, sahip olmak için değil şahit olmak için gelmiştir.  Mü’minin bu şahitliği , hem tanıklığı hem de modelliği kapsar. 

     Binaenaleyh, tarihimizi gözden geçirmiş olduğumuz an görmüş, yaşamış ve bilmiş oluruz. Sütçü İmam gibi bahadırlar sayesinde, namusumuzu korumuş, izzet ve haysiyetimizi muhafaza etmiş oluruz. Merhum Sütçü İmam, hamamdan çıkmış bulunan hanmlara saldıranlara, mütecaviz eylemde bulunan emperyal güçlere göz yummuş olsaydı, Müslüman Türk’ün ırz ve namusu payimal olarak, ayaklar altında kalmış olacaktı. 

     Ama, o küçücük dükkanında süt satarak geçimini temin eden Sütçü İmam; kuşağının arasında saklamış olduğu, bulunduğu silahını ateşlememiş olsaydı, beleki de Millî Mücadele başlamayacak, bir milletin uyanışını, kıyama kalkışını göremeyecektik.

     Hamdü sena olsun; K. Maraş insanı, Afşin İlçesiyle, Elbistan yurdu ve diğer yerleşim birimleriyle birlikte bir volkan gibi patlamış, Maraş sokaklarında her türlü iğrenç densizliği sergileyen Ermeni çapulcular ve Fransızlar gerisin geriye kaçmak zorunda kalmışlardır.

     Çünkü, dünyanın en münbit arazileri, Mersin, Adana, Maraş , Antep ve Urfa topraklarıdır. Envai çeşit mahsul bu topraklarda yapılarak milletin hizmetine sunulmaktadır. Emperyalist güçler, dış mihraklar bunu bildikleri için bu bölgenin acilen işgal edilmesini talep etmişlerdir. 

     Lakin Sütçü İmam gibi iman erleri, Şahin bey gibi kahramanlar vesaire canlarını dişlerine takarak, işgalci güçleri kovalamışlar, gerisin geriye bakmalarına fırsat vermeden  kovalamış ve  sürmüşlerdir. Dolayısıyla,

1. Maraş insanı için Sütçü İmam her şeydir. Ardır, namustur, şereftir ve övünç vesilesidir. Ve ne kadar onunla övünsekde, her vakit namazlarda onun ruhaniyetine göndermiş olduğumuz Fatihalar az bile kalacaktır. Makamı cennet olsun!..

     Hamdü sena olsun ki, Müslüman-Türk’ün tarihinde Sütçü İmam gibi nice kahramanlar bulunmaktadır ki, onları hayırla yad ediyoruz. İstanbul fethinde Ulubatlı , Çanakkkale harbinde Seyyid Onbası ve benzeri yiğitler tarihimizin şanlı, namlı kanramanlarıdır. Tıpkı , Uhud savaşında şehid düşenler gibi:

     Uhud savaşı!..

     “Uhud savaşında yaşanan bir sahne, kutsalın dönüştürme gücünü göstermesi bakımından dikkat çekicidir:

      Bir kişi ; Uhud savaşı günü Rasulullah (sav)’e; ” Ya Rasulallah! Eğer ölürsem nereye gideceğimi bana söylermisin?” deyince  Hz. Peygamber (sav): ” Cennete” buyurmuştu. Bunun üzerine o kişi, elinde yemekte olduğu hurmaları hemen atarak savaşa girişmiş ve şehid oluncaya kadar çarpışmıştır. ( Müslim-İmâre, 41)  Ölmek ” Kutsallaşınca” ( şahidlik) hayata bakış nasıl da değişiveriyor.” 

     Demek ki, Sütçü imam; o sıradan silahı ile, orada biriken emperyal güçleri nasıl dağıtmış ise, geride bıraktığı biz evladları da Allah o günleri bir daha göstermesin. Yine  aynısını yapacağız, yine, candan, tenden vaz geçme azmindeyiz.

      Aziz milletin fedakarlığına bakınız ki, Sütçü İmam ekmek parasını kazansın diye, Belediyede görev vermiş, tayin etmiş dönemin Belediye Başkanı. Burada görevli iken, bir kaza sonucu şehadet şerbetini içerek hakka vasıl olmuştur. Bu gün, kabrinin üzerinde küçücük bir abide bulunmaktadır. 

      Netice olarak;

     Demek ki, Sütçü İmam merhum, 20 nci asrın imanda, İslam’da, cihadda örneği olmuş, yetişen nesillere örnek  olmaya da devam edecektir. 

     Bu aziz millet evlatları; onların, o yiğitlerin can vermesiyle, tenden vaz geçmesiyle yaşamakta, topraklarında ezan sesi ile, Müslümanlıkla hemdem olmaktadır. Allah muhafaza buyursun, o yiğitler olmasaydı, Baykuş sesi bitmeyecek, ortalık Yılandan Çıyandan geçilmeyecekti. 

     Hali hazır bile, kahraman ordumuz, askerlerimiz polislerimiz, can siperane koşuşturmakta, kimi zamanda al bayrağa sarılı cenazeleri ile bizleri dilhun etmektedirleri. Ruhları şad, makamları cennet olsun!..

     Sütçü İmam, kurtuluşumuz içir ilk kurşunu ateşledikten sonra, damdan dama kaçmış, tüm aramalara rağmen yakalanmamıştır.  Zaten hep böyle olmuştur. Hasbi insanlar, mal düşünmemiş, dünyalık elde etmemişler, sadece millet için, vatan sevdası ile yaşamışlardır. 

     Hani, Çanakkale savaşlarından sonra, Mustafa Kemal Atatürk, Seyyid Onbaşının köyüne gitmiştir. Soruyor: ” Seyyid Onbası!.. Benden bir isteğin var mıdır?” diye.. Alınan cevap: ” Evime odun taşımam için bir ip parası, birde balta parası ver” diyor.. İşte, böylesi kahramanları, daima yad ediyor, makamlarının cennet, kommşularının  Rasulullah (sav) ve sahabe-i kiram olmasını niyaz ediyorum. Selam ve dua ile…

*

     Şerafettin Özdemir