Her defasında olduğu gibi, bu günkü makalemde de, bir kahramandan, bir Türk-İslam davasının mücahidinden söz etmek istiyorum. Allah; hayırlı, uzun ömürler versin. Başarılı çalışmalar, sa’yü gayretler nasip eylesin!.. 

      Efendi Barutçu kardeşimle, gençlik yıllarında daha sıık görüşür, davadan, çalışmalardan, gelecekten söz ederdik. Yaşım ilerledikiçe her birimiz ayrı  bir yere savrulmuş oldu. 

     Ben, Elbistan, Afşin ve Yurt dışı görevim nedeniyle sıladan uzaklaştıkça, Efendi beyde, olmadık bir itham, kabul edilemez bir sonuç nedeniyle Bursa’da medrese-i Yusufiyye’ye düşünce, kendisini göremez oldum, onun tatlı, doyurucu sohbetlerinden mahrum kaldım. 

     Efendi beyin, Afşin’da icra edilen düğün merasimine katıldım, hayırlı olsun dileklerinde bulundum, babasını çok severdim, abisi H. Hüseyin hocanın ağırbaşlılğına meftun, saygı duyan biriyim. 

     Efendi bey, şu anda bildiğim kadarıyla Ankara gurbetinde yaşamaktadır. Kendisini, basından, yayından, Türk-İslam davasına hizmetinden dolayı takip ediyor, başarısı için, Afşin insanına hizmet etmesi için, dolu dolu fikri birikimini Afşin’da tezahür ettirmesi için dua ediyorum. 

     Afşin İlçesinde tanımış olduğum, muhterem dostlarımın arasında nerdeyse başta gelen, kültür birikimi olan, aydın kimliği ile Efendi Barutçu bey, Dr. M.  Güneş, merhum Başkan Ergün Ertekin önde gelmektedir. 

     Bu açıdan mes’eleye değinecek olursam, siyasi arenade yerini bilmesi, alması gereken Efendi Barutçu kardeşimiz, iistikbalin, geleceğin ister Belediye başkanı, isterse milletvikili olması açısından değerlendirilmesi, teşvik edilmesi, milletimizin ısrarcı olması gereken bir mes’eledir. 

      Efendi beyin, Ankara gurbetinde zaman geçirmesi,ömrünü orada tüketmesi, yaşının ilerlemesi bizler açısından bir nakısa, bir kayıptır.Kültürlü insanların yetişmesi, Türk-İslam davasına sahip olmaları zor bir hadisedir. Nasıl ki,

      Muhsin Yazıcıoğlu  beyin şehadetiyle, her Sivaslı insanımız onu nasıl unutmadıysa, bizlerde Afşin insanı olarak Efendi beyin uzun ömürlü, sağlıklı yaşamı, millet davasına sahip çıkması, Afşin topraklarında yaşam sürmesi bakımından ısrarcı olacağız, Belediye Başkanlığı, Mebusluk görevine talip olması için teklifimizle zorlayacağız!..

     Çünkü, bir davaya inanmak, onun uğruna çeşitli sıkıntılara, eziyetlere maruz kalmak kolay biir mes’ele değildir. Efendi bey, tüm bu badireleri yaşayarak, zorlukları adım adım tüketerek bu günlere gelmiştir. 

     Onun kültür birikimi, Türk tarihine bihakkın vukufiyeti, yüce İslam’ı inanarak yaşaması,  bizler için övünç mes’elesidir. Hal böyle olunca, sormak gerekir, Afşin;  bir bir iman insanını gurbetlerde nasıl geri plana atar, Ankara’dan bize ” merhaba” demesini nasıl seyredebiliriz?   

Üstad Efendi bey, milletimizce sevilen, sayılan, hürmet edilen Afşin İlçesinin bir yiğididir. Ömrü, zorluklarla geçmiş, inanmış olduğu Türk-İslam davasının bayrağının yücelerde dalgalanması için yılmadan, usanmadan, bıkmadan çalışmıştır. Hatıralarını yazmış olduğu kitabın bir yerinde şöyle demektedir:

     ” Bu acılarla, günahlarla, pisliklerle, ihanetlerle , zulümlerle, kahpeliklerle dolu dünyanın ortasında  bizler omuzladığımız mukaddes emanetlerin yükü altında biraz daha kamburlaşarak onlara layık olmak çabasındayız .” ( Türk Ocakları Genel Merkezi Yönetim Kurulu (eski) üyesi) 

     Gerçekten öyledir!.. Bir davaya inanmak, o davanın hüükümran olması için didinlek, çalışmak azmi ile ömrü bitirmek ne demektir? Sonra da, o dava adına bir mil mesafe bile kat etmeden yolda kalmak, . yokuşları zorlamak zor bir tırmanıştır. 

       Bu nedenledir ki, nice nice Türk-İslam davasına inanmış, o davanın bayraklaşması, zirveye çıkması uğruna alınları terlemiş, ölümü bile göze almış, 12 Eylül sarmalında sorgusuz, sualsız idam sehpalarını bile boylamış nice yiğitleri düşündükçe inanılan davanın bir adım bile ileri gitmemesi karşısında insan üzülmekte, içten içte kahrolup erimektedir. 

     Ümit ediyorum ki, üstad Efendi Barutçu kardeşim gibi entelektüeller mes’eleye dilbeste oldukları zaman, aşılmayacak sorun yok, üstesinden gelinemeyecek  mes’ele  olmayacaktır. 

      Nasıl ki, merhum Hayati beyin dile getirmiş olduğu şu dörtlükte vurguladığı  gibi:

     ” Aral?, dedi; ” Musul?” Dedi,

        Kafkas, Kerkük nasıl? dedi.,

        “Anlat usul usul” dedi;

        Tuna yandı, ben ağladım!..” 

      Afşin İlçesinde yetişmiş aydınlarımız dolu insanlardır. Saatlerce konuşsalar, İslam tarihini, Türk tarihini dile getidmiş olsalar, hem kendileri bir milim yorulma bilmeden konuşacaklar, hem de dinleyiciler memnun ve mesrur olacaklardır.

     Bilhassa , böylesi aydınların Afşin’a ait anlatacakları, dile getireceekleri öylesine bir birikim bulunmaktadır ki; ister Ashab-ı Kehf mekan ve makamının tarihçesi, ister Selçuklulardan  kalan tarihi kalıntılar, Afşin beyin makberesi, ister imparatorluğa ait vesaikler deyiniz veya Cumhuriyet Türkiye’sine ait yakın tarih bilgileri!.. 

     Afşin’de öne çıkmış isimler, şairler, edipler, pehlivanlar, ilim ve bilim adamlarının tamamı dile getirilme, bir bir dokunma anları beklemektedir. İşte, zikredilen bu gerçekleri anlatacak, dillendirecek, milletimizi bilgi sahibi kılacak Efendi bey gibi aydınlarımıza görev düşmektedir. 

      Arif Nihat Asya hocanın ” Bir bayrak rüzgar bekliyor” diye vurguladığı gibi, insanımızın zikredilen aydınlara kucak açmaları,bağırlarına basmaları, meydanı onlara bırakmaları gerekmektedir. Yoksa, Efendi Barutçu gibi bey efendiler; gurbette yaşlanacak, insanımızda onların bilgilerinden, görgülerinden müstefid olmayacaklardır.

     Netice ve sonuç olarak;

     Umarım ki, bu satırlarımıdan dolayı, Efendi kardeşimiz beni muahaze etmez, beni kınamaz, beni, kendisine  danışmadan, fikir birliğine, görüş birliğine varmadan düşünceleri makale etmemden dolayı umarım suçlamazlar!.. 

      Bendeniz, diyarı gurbette de olsam, gönlüm, fikrim, fikriyatım insanımızladır. Ağlayanla ağlamakta, yas tutanla yas tutmakta, neşelenen, gülenle, sevinenle sevinmekteyim. 

     Bu açıdan yola çıkarak, sair tanınmış insanlara, zaman zaman değindiğim gibi, Efendi kardeşimizi de, kendisine danışmadan, görüş birliğine varmadan hakkındaki görüşlerimi, iyi dileklerimi gündeme taşımış oldum. Çünkü,

      Efendi bey; bana göre, günümüzün H. Nihal Atsız’ıdır. Nasıl ki, Nihal Atsız, o dönemin gadrine uğramış, Üniversitede görevli, hocası olması gerekirken Orta Öğretim Lise sıralarında ömür tüketmiş, ama, hiç bir zaman yazmaktan vaz geçmemiş, konuşmaktan, mes’eleleri dile getirmekten feragat etmemiştir. 

     Efeendi Barutçu dostumuz, yüksek makamlarda görülmeyebilir ama, onun temsil etmiş olduğu ruh, yükseğin yükseği, makamların en üst tabakasıdır. Ne demek, millet sevgisini kalbinde tutmak, birikimlerini gündeme taşıyarak neslimizi aydınlatmak!.. 

     Son sözler olarak, diyorum ki, Efendi bey,  Afşin İlçesinin konuşan kütüphanesidir, kitabıdır, hatibidir, yazarıdır ve dur durak bilmeden yazan kalemidir. Kenedisine hayırlı ömürler diliyor, Afşin’a ” geldim” demesini beekliyoruz!.. . Selam ve dua ile…

*

     Şerafettin Özdemir

…