Gerçekten çok zor zamanlardan geçiyoruz. Hayat pahalılığı almış gidiyor başını. Bu durum insanlarımızı çok zor durumda bırakıyor. En çok rahatsız eden ise fahiş ev kiraları. Gün geçmiyor ki kiracı evsahibi kavgası düşmesin ajanslara.

Öğle vakti bir tostçunun önündeki masaya oturduk. Önümüzdeki masada üç beyefendi vardı. Biri orta yaşlı sakallı, diğeri genç sakallı, bir diğeri ise kravatlı bir delikanlı idi. İster istemez konuşmalarını duyuyorduk. Konu kira artışı üzerineydi. Birbirlerine hocam diye hitap ediyorlardı  Orta yaşlı sakallı olan ev sahibiydi. Kravatlı olan genç ise kiracıydı. Artış oranında anlaşamıyorlardı. Kendilerince her ikisinin de haklı sebepleri vardı. Ev sahibi aralarında hakem olacak birkaç kişiyi aradı, ancak sonuç alamadı. Daha fazla dayanamayarak yanlarına yaklaştım ve kendimi tanıttım. Hem öğretmen hem de hoca olduğumu söyledim. Ev sahibi bizi tanıdığını söyledi ve bütün künyemizi neredeyse sayıverdi. Tabii biz de kendilerini hatırladık. Yaklaşık yirmi beş yıldır görüşmediğimiz bir muhteremdi. Rahmetli babamızın ziyaretine gelirler, biz de o vesileyle tanışırdık. Okumuşlar, komşu illerden birinde, bir ilçenin müftüsü olmuşlar. O esnada kiracı genç de hocam ben de sizin öğrencinizim demesin mi? İsmini söyledi, biz de soyismini ekledik peşinden. Yıllar önce dersine girdiğimiz bir öğrencimizdi. Ama zaman onu çok değiştirmiş. Okumuş öğretmen olmuş, bir özel okulda görev yapıyormuş.(Özel okullarda görev yapan öğretmenlerin maaşı büyük oranda asgari ücret civarında oluyor. Ek ders diye bir ek ödemeleri de bulunmuyor). 

Her iki tarafta tanıdığımız kişilerdi. Masa çok farklı bir masaydı artık. Öğrencimin tek maaşlı olduğunu ve yeni bir çocuklarının dünyaya geldiğini öğrendik. Ev sahibine hocam kiracımızdan herhangi bir rahatsızlığımız var mı diye sorduk. Hayır herhangi bir rahatsızlığımız yok, kendisinden çok memnunuz, kirasını da günü gününe öder dediler. Öğrencime de hocamın çok değerli olduğunu, kimseyi üzmeyeceğini söyledik. O esnada öğrencimin gözlüğünün altından birkaç damlanın aktığını farkettik. Tabii bizimki de içine aktı gitti. Evsahibi hocamız, bu manzara karşısında çok müteessir oldu. Talep ettiği rakamın da altında bir rakamı teklif etti. Öğrencimiz de rıza gösterdi. Biz de olup bitenler karşısında çok memnun kaldığımızı belirttik. 

Bu zamanda ev sahibi olmanın da kiracı olmanı da ne kadar zor olduğunu bir kez daha görmüş olduk. İnsanımız gerçekten bunları hak etmiyor dedik. 

Karşı masadan bir beyefendi de durumu müdahil oldu. Kendisinin hekim olduğunu, ister istemez konuya şahit olduğunu söyledi. Evsahibinin yaklaşımı karşısında çok etkilendiğini, elini öpmek istediğini, kendi elini öperek gösterdi. Ayrılırken iletişim bilgilerimizi aldık. Birbirimize hayır dualar ettik. Rabbim kiracılara merhametli ev sahibi, ev sahiplerine de hayırlı kiracılar versin.

Selam ve dua ile. 

*

Ramazan Tahiroğlu