Afşinli Şair Hüseyin Gözükara, Afşin’in dert ve sıkıntılarını da işlediği şiirini bizlerle paylaştı. Öncelikle Hüseyin Gözükara kimdir bir tanıyalım ardından da şiirini okuyalım.

Hüseyin Gözükara, 1960 yılında Afşin’de dünyaya gelmiştir. İlk, orta ve lise eğitimini Afşin’de tamamladıktan sonra Ankara Gazi Üniversitesi Eğitim Enstitüsü Türkçe bölümüne başlamış, Eskişehir Eğitim Enstitüsünden 1980 yılında mezun olmuştur.

Milli Eğitim Bakanlığına bağlı ortaokul ve liselerde idarecilik ve öğretmenlik yapmıştır. Evli ve üç çocuk babası olan Hüseyin Gözükara, memuriyete ara vererek ticaret ile uğraşmış aynı zamanda da ilmi ve edebi çalışmalarına devam etmiştir. Yüreğim Dile Geldi isimli bir şiir kitabı bulunmaktadır. İkinci şiir kitabı eserini yayına hazırlamaktadır.

Afşin’im

*

Afşin’im hava değil zehir soluduk,

Hani nerde o eski bereket bolluk?

Çeşnisine hayran kalırdı mutluluk…

Şaşırttı beni çarşındaki durgunluk…

*

Her damı aktarana, kanattı purluk

Dün yapmadın, yapman kralına kulluk!

Cennet kokusu havanda yoktu yokluk!

Şimdi solunmaz olmuş bir nefes soluk.

*

Çoktu su, sarf olurdu kolluk kolluk…

Kar eridiğinde akardı oluk oluk,

Şimdi bulamam kaynağı da kuruyuk

Şu an sağlık derdinde her nefes soluk.

*

Baharda çift çift koşulurdu pulluk,

Evler önünde eksik olmazdı culluk,

Afşin’im gelene verirdi mutluluk…

Şimdi alınmaz olmuş bir nefes soluk.

*

İkramlama gezinirdik, çoktu çokluk,

Renkler cümbüşü izlerdik, birkaç turluk,

Gındıralık yolun çoktan unuttuk…

Afşin Ziraat Odasından çiftçilere duyuru!

Şimdi gezinmez olmuş bir nefes soluk.

*

O vakit başkaydı gençlik ve çocukluk,

Büyükler meşmeret ederdi sorguluk,

Nerde o muhabbetler nerde yoğunluk?

Şu an eski havayı özlüyor her soluk…

*

Üretir, maraz üretir, bacalar hep!

Zorlar neden ki göçe o hızda talep?

Böyle niye diye arandım da sebep?

Bulamam Afşin’im sen ver bir cevap…

*

Gerçek oldu tahmini değilmiş zehap,

Duymasın bu günleri o eski kasap!

Şu zamanın etinden olmuyor kebap,

Semâlardan yağıyor Afşin’e kezzap…

*

Değişmiş havası Afşin’in termikten,

Göçüyor hemşerim, mustarip iklimden…

Önlemi yok mu diye sordum da neden?

Caymış o yetkililer verdiği sözden.

*

Afşin’im bil ki doğuştandır bu halim,

O sensin, kıvancım, sensin hayalim,

Uzakta olsam da yiğit memleketim…

Vasiyetimdir tüm varislere söyledim.

Bekler mümtaz bağrında mezar yerim.