Kahramanmaraş’ın tanınmış simalarından Eğitimci-Yazar Zekeriya Çakabey’in kaleme aldığı Mizah Hikayeleri VİŞNE REÇELİNİ HİÇ SEVMEM adıyla Kırmızı Leylek Yayınlarından çıktı.

Yaklaşık 150 sahifelik eserde Çakabey Hocaya ait 20 adet Hikaye yer alıyor.

Akıcı bir uslup ve Kahramanmaraş yöresel şivesi ile kaleme alınan kitapta Yazar Yolboyu Lokantası çalıştırdığı yıllarda karşılaştığı olayları mizahi şekliyle kaleme alırken tecrübeli bir eğitimci olarak Okullarda yaşananları da anlaşılır bir dille kaleme almış.

Kapak Fotoğrafı ile de okuyucuyu adeta içine çeken kitap çıktığı günden bu yana büyük ilgi görüyor.

Zekeriya Hocamızın eline,kalemine sağlık.

Kitap Tanıtımından;

“Bir, iki, üç! Koşun!” dedi Mustafa. Herkes var gücüyle koşuyordu. Dedikleri yere geldiklerinde soluk soluğa kalmışlardı. Beş dakika kadar soluklandılar. Sonra Mustafa yeniden: “Bir, iki, üç; hep beraber ‘Gâvur gelmiş, gâvur gelmiş, gâvur gelmiş!” diye tempo tutarak ilerlemeye başladılar.

***

Ne yaptın peki?” “Yahu ne yapacam, oğlak ağılı gibi dolduk üst üste. Sabahı zor ettim. Sabahleyin erkenden kalktım ‘Avrat şu ekmek parasını al!’ Ben gidiyorum dedim.” “Nereye?” dedi. “Neresi yok hatun, azan Şıh’ın evine, tezen Şıh’ın evine! Danayı büvelek tutmuş o da Şıh’ın evine.

***

Eyvah! Her şey iyi güzel de bu hangi reçeldi? Üç tane reçel kavanozu karşımda duruyordu. En başta vişne kavanozu, yanında gül reçeli kavanozu, diğeri de kayısı reçelinin kavanozu. Aman Yarabbi bir türlü seçemiyordum! Başladım Fatma teyze: Gül, vişne, kayısı! Patrona sorsam dedim, durduğumuz yerde bir azar daha işitiriz. Baktım olmadı, en iyisi üst salonda üç kişi çalışıyoruz. Benim adım Garip, öbür garsonlardan birinin adı Vedat, diğeri de Kadir. Kim gelirse isminin baş harfine göre katarım reçeli diyordum. İki dakika zaman tutayım. Kadir gelirse kayısı, Vedat gelirse vişne, gelen olmazsa ben, yani gül katacağım. Netice de reçel reçeldir.

Zekeriya Çakabey Kimdir?

01.01.1955 Yılında Kahramanmaraş’ta doğdu. Çocukluk yıllarını Kahramanmaraş merkezde geçiren Zekeriya Çakabey, daha sonra ailesinin köye göçmesinden dolayı önce Kısık İlkokulunda daha sonra Tekir ilkokulunda öğrenimine devam etti. İlkokuldan sonra köylerde ortaokul olmadığından dolayı Kahramanmaraş merkez ortaokulunda ortaokulu bitirdi. 

Kahramanmaraş Lisesinde iki yıl okuduktan sonra lise son sınıfını Gaziantep Lisesi sayısal bölümünde okuyarak mezun oldu. Diyarbakır Eğitim Enstitüsü Türkçe Bölümünü kazandı. Öğrencilik süresince Diyarbakır’da Otel Saraç’ta resepsiyon memurluğu, Pilmen Restoran’da kasiyerlik yaptı. Kitap okurken arkadaşlarıyla birlikte edebi çalışmalar da yapıyorlardı.

Öğretmenliğe 1977 yılında Andırın Lisesinde başladı. Sosyal ve aktif bir öğretmenlik mücadelesi verirken 1979 yılında siyasi nedenler yüzünden il dışına çıkarıldı. İki ay süren sürgün hayatından sonra tekrar okuluna döndüğünde Kayseri’ye sürgün olarak gönderildi. Kayseri Taşhan Ortaokulunda üç ay çalıştıktan sonra kısa dönem askere gitti. Askerlik dönüşü okulu kapanmış ve Pınarbaşı Lisesine tayini çıkmıştı.

Yorulmuştu, istifa ederek Tekire döndü ve yol boyu lokantacılığına başladı. Tam kendini kabul ettirmişti ki sıkıyönetim yeniden içeri aldı. Bir yıl cezaevinde yattıktan sonra çıkarak yol boyunda devam etti. Önce Aygün Tesislerinde ortaklık daha sonra mülkiyeti özel idareye ait Tekir Turistik Tesislerini kiraladı ve dokuz yıl devam etti.

1987 Yılında geçirdiği trafik kazasından sonra eski düzenini bulamadı. Dokuz ay Kuşadası’na gitti. Daha sonra yeniden öğretmenliğe dönerek Tekir Orta Okulunda göreve başladı. Bir gün Milli Eğitim Bakanı Mehmet Sağlam’ın yolunu keserek lise talebinde bulundular. Konuşmayı Zekeriya Çaka yaptı. Açılan çok programlı lisede kurucu müdür olarak 1996 yılında görev değişikliği yaptı. Lise binasının yeri, araç-gereç ve tiyatro salonu için çok mücadele verdi. “Kel Tepe Yok, Gültepe var” adlı orman ağırlıklı oyunu yazarak oynattı. 2010 Yılında rotasyonla Hartlap ÇPL. Müdürü olarak atandı. Aynı mücadelesini orada da sürdürdü. Ortak alanda eğitim yapan İlköğretim ve lise için yeniden mücadeleye girdi. İlk ve ortaokul olan ilköğretime yeni bir bina yapılmasının ve yerinin mücadelesini verdi. Onlar yeni binaya taşınırken, lise eski yerinde kaldı. Aynı saha içinde yeni bir atölye binası ve yine iyi bir salon yapılması için söz aldı, uğraştı ve yapılmasına sebep oldu. “Uçurumun Ucundan” adlı ikinci tiyatrosunu yazdı. Yazdığı şiirleri öğrencileriyle paylaştı, görüşlerini aldı, yeniden yapılandırdı. Kahramanmaraş Tekir’de bulunan bahçesindeki çınara “Şairler Çınarı” adını verdiklerinden orada şair ve yazarlarla birlikte şiir dinletisi düzenledi.

2020 Ocak ayında emekli oldu. Kahramanmaraş Sanat ve Edebiyat Derneğinin denetleme kurulunda görev aldı. Virüs nedeniyle evde kapalı günlerde sevdası olan mizah tarzı hikâyelere girişti. Çeşitli edebi türlerde çalışmaları devam etmektedir. Gençliğinden beri çok sevdiği ve mahlas olarak kullandığı “Çakabey” ismini soy ismi olarak değiştirdi.   

Zekeriya Çakabey

www.cakabeyhoca.com

cakabeyzekeriya@gmail.com

05336115563